This is how Berisha prepared to escape from Albania in '97, the role of Pandeli Majko, Rexhep Mejdani, Bashkim Fino and Namik Dokle and the phone call "across the Adriatic" that changed the course of events, Gjon Bruçi reveals the dark side of Saliu

Gjon Bruçi, a member of the Secretariat of the Central Committee of the Communist Party of Albania, has commented on the political situation, while issuing harsh criticisms against former Prime Minister Sali Berisha, whom he says is a traitor like Ahmet Zogu and an "Arturo- Alas" the Albanian, as he says, his punishment is extremely difficult, even impossible considering the atrocities he has been involved in during these 30 or so years of democracy. During a reaction to the "SOT" newspaper filled with strong details from the past and the political journey of the former Prime Minister Berisha, Mr. Bruçi reveals how the head of Reestablishment prepared to escape from Albania in '97. He emphasizes that it was a phone call "across the Adriatic" that changed the course of events at the time and stopped Berisha from making his plan a reality. Also, Mr. Bruçi also talks about a meeting that a group from the Socialist Party went to Berisha's office and calmed him down in 1997.

Here is the complete reaction of Gjon Bruçi to the newspaper "SOT":

Sali Berisha, alias "Arturo-Ui" Albanian

Sali Berisha, alias "Arturo-Ui" Albanian, is the most incriminated character in the old and new history of Albania. This is already known by everyone. His entire political and state path, since he appeared on the scene at the end of the nineties, with the self-styled Nazi party "Partia Demokratike" until today, has been and remains a path paved with crimes. The scandal of 1997, which completely destroyed Albania; The 1998 coup d'état that put an end to his propaganda about "democracy" and the rule of law; The "atomic bomb" of Gërdec, which took the lives of 26 citizens, injured dozens more, and destroyed thousands of houses; As well as the macabre murders on January 21, 2011 of four citizens who were peacefully protesting for their rights on the boulevard, - are the most visible "stations" of Berisha's crimes. But among these obvious criminal "stations", Berisha's Ci-Vi records tens and hundreds of behind-the-scenes crimes to the detriment of the individual, the people and the country, as many files as they can find. All these are enough to send our character to the dock and his exemplary punishment.

But can this trial and his punishment be carried out?

Shumica e qytetarëve është e bindur se Berisha duhet të dënohet, por kur vjen puna për mundësinë e këtij dënimi, organeve kompetente, përfshi dhe organet e reja të Drejtësisë, iu belbëzon goja e ju bën lak gjuri . . . Për pasojë, Sali Berisha, edhe sot pas 33 viteve, qëndron si “kaposhi” midis tufës së tij politike, duke kakarisur si demokrat i flaktë e lider i demokracisë shqiptare. Madje ka disa ditë që po vë në lojë edhe “burrninë” e SPAK-ut e të GJKKO, të cilët nuk po munden t’i japin atij, as letër-thirrjen e thjeshtë, për të dëshmuar para tyre për disa allishverishe të bëra me kompleksin sportiv “Partizani” gjatë “mbretërimit” të tij si kryeministër në vitet 2005- 2013. Qysh në vitin 2015, unë autori i këtyre radhëve, kam botuar në gazetën Dita, një shkrim replikë me gazetarin Bedri Islami, ku kërkesës së tij publike për dënimin e Berishës, i përgjigjesha me togfjalëshin: “Dënimi i Berishës?! Mos prisni të ndodhë!” Për fat të keq profecia ime, vijon të jetë “në skenë”. Tetë vjet pas asaj kohe dhe gati 6 vjet nga nisja e punës së Organeve të reja të Drejtësisë së Reformuar, “demokrati” Berisha, vijon të qëndrojë në instikamin e tij antiligjor e antishtet. Lind pyetja: Ku qëndron sekreti që ky “Neron” modern, apo “Arturo-Ui” i Lulelakrës shqiptare, qëndron i paepur përpara drejtësisë, dhe pse kjo e fundit, domethënë Drejtësia, e përkëdhel si ta kishte “mandarinin” e saj? Sjelljet e ditëve të fundit në lojën “thirr, e mos u paraqit”, tregon se SPAK dhe GJKKO, edhe pse e kanë kapur çështjen nga bishti, nuk po munden ta vënë problemin në “udut”. Themi se është kapur çështja nga bishti, sepse allishverishet e klubit shumsportesh “Partizani” janë tepër minore, përpara krimeve që ka bërë personazhi ynë “karizmatik”. SPAK-u, GJKKO, apo çdo organ tjetër gjyqësor, nga më i thjeshti, do ta kishin të mjaftueshme të ndalonin në katër “stacionet” kryesore të krimeve berishiane: Në gjëmën e vitit 1997, në Grusht Shtetin e vitit 1998; Në “bombën atomike” të Gërdecit, dhe në Vrasjet makabre të 21 janarit 2011. Madje, edhe vetëm njëri prej këtyre stacioneve kriminale, siç ishte ai i “21 janarit 2011”, ku gjithçka është filmuar e shikuar nga pjesa dërmuese e shqiptarëve, do të mjaftonte për të ekuilibruar më dënimin maksimal, gjëmat maksimale që Berisha ka realizuar në këta 33 vjet.

A mundet Drejtësia e Re dhe e reformuar ta realizojë drejtësinë e vërtetë, për këtë personazh?

Jo, mendoj se nuk mundet. Po shpjegohem me radhë sipas “stacioneve kriminale” të mësipërme: Në vitin 1997, kur situata kishte arritur në prag të Luftës Civile, autori i saj me emrin drithërues “Berishë”, bëri gati bagazhet për t’u larguar nga hakmarrja popullore. Por një telefonatë e ardhur nga “përtej Adriatikut”, e ndali mynxyrën e liderit “demokrat”. Një grup nga Partia Socialiste, të përbërë nga R. Mejdani, P. Majko, N. Dokle dhe B. Fino, i shkuan Saliut në zyrë dhe e qetësuan. Ky i fundit, anuloi arratisjen “alla zogolliane”, sepse pak ditë më prapa, një “amnisti” e rekomanduar nga jashtë dhe miratuar nga brenda, dosjes së zezë të ‘97-tës iu vendos kapak i zi, kapak që nuk është hapur asnjëherë, dhe siç tha i ndjeri ministër Zhulali, nuk do të hapet kurrë. Këtë lojën e qetësimit të Berishës, e ka pohuar publikisht i ndjeri Bashkim Fino, ish kryeministër i “Qeverisë së Pajtimit Kombëtar“ dhe deputet i parlamentit shqiptar. Për Grusht-shtetin e vitit 1998, ish kryeministri Meta, guxoi dhe e mori Berishën disa orë në Rajonin e Policisë së Kryeqytetit, por telefonata nga Amerika, Italia dhe Gjermania, e liroi menjëherë “prenë” e Metës. Këtë na e pohon në një emision televiziv të vitit 2021, apo 2022, ish Ministri i Jashtëm i asaj kohe, Paskal Milo. Le të hidhemi tashti tek “Bomba e Gërdecit: Gjer sa plasi kjo bombë, ka mundësi që Berisha të mos e dinte se ku bie Gërdeci. E themi këtë sepse “Gërdeci” lidhej me Pentagonin, dhe as Saliu, e as shokët e tij, nuk mund ta “kruanin” me Pentagonin, i cili merrte fishekët shqiptarë, për të furnizuar afganët, a thua se vetë Amerika nuk kishte fishekë e bomba. . . Sigurisht edhe në këto kushte, dënimi përfshinte edhe Saliun, si Kryeministër, por fill pas Gërdecit, kur sosëm dhe municionet e fundit të ushtrisë, vendi ynë me kryeministër Berishën, u bë anëtar i NATOS, dhe pak më vonë, BE liberalizoi vizat...

Masakra e “21 Janarit” dhe roli i Berishës

Më i vështiri për t’u kapërcyer, ishte 21 Janari. Disa orë pas asaj ngjarje makabre, Saliu doli në konferencë shtypi, me një pamje si fantazmë e dalë nga varri. Por, pasi kalun një apo dy ditë, ai shpejt e mori veten. Ju kujtua se ndërkombëtarët i kishin transmetuar një mesazh që “me çdo mënyrë të ruante stabilitetin”, nga ndonjë “shpërthim” i mundshëm i mijëra socialistëve që Lideri i tyre, Rama, kishte nxjerrë në rrugë dhe para Kryeministrinë. Kuptohet se ndërkombëtarët kishin më problem “stabilitetin” se sa “demokracinë. Këtë “mesazh”, siç pohon vetë autori në një emision televiziv të vitit 2019, ia kishte përcjell bash Shefi i SHIK-ut të asaj kohe. Tjetër punë pastaj që mesazhin në fjalë, Saliu për arsye “teknike” nuk arriti ta realizonte në kohën optimale, kur demontruesit ishin pranë derës së KM, por disa minuta më vonë, kur ishin larguar dhe po sodisnin të qetë ndërtesën qeveritare. Ja pra, që “krisma nuk ka patur”, ishte batuta e oficerit madhor Italian tek filmi ynë artistik, “Lulëkuqet mbi mure”. Pikërisht se mori zemër nga mesazhi i ndërkombëtarëve, pas disa ditëve, Berisha bëri deklaratën e drejtpërdrejtë, ku tha se, nëse Rama me shokët e tij do të përsërisë “sulmin mbi selinë e KM, do të vras jo katër, por katër qind, madje edhe vetë Ramën”.

Hetimi i Sali Berishës

Conclusion: No judge, even those of SPAK and GJKKO, can face Berisha to the end, who, as we mentioned above, in his black deed, was not alone, but supported by faced both with his political opponents within the country and with his international advisors, who supported him to maintain power, with the task of destroying Socialist Albania with all its achievements, a task which, unfortunately for the people they did it "successfully". After that, they asked to throw away the "squeezed lemon", but Saliu is not a lemon that can be squeezed, but a stick that sticks and is not easily pulled from the legs. In these conditions, which prosecutor or judge, even of SPAK, will he try to repeat the neighbor's "Falkonen"? When the best way is to drag out the trials with some "annex" crimes, which do not carry weight, and with the punishment of the second and third degree subordinates of those who have directed and cursed the destinies of the Albanians during this terrible transition, with the false name "democratic". But it is not only the risk of repeating "Falcona", but the punishment of Berisha's crimes, would bring out the whole facade of "bourgeois democracy", which has been propagated during these years in our country. And this should not happen. I emphasize for the umpteenth time, that the "Pyramid of crime and corruption" in our country surpasses the Pyramid of Cheops. It can collapse, only by removing the "Roof", which would cause it to crumble like a sand pyramid. However, no body of the bourgeois state, which has its foundations in crime and corruption, can do this. It is the opportunity and duty of the citizens, who constitute the real force of revolutionary upheavals.